CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Tuesday, September 29, 2009

dah balik dah....

hari ahad, 27 september 2009, tepat jam 3.30 ptg aku dah sampai tg. malim dah...kejapnye cuti..tak puas heh...tak puas lagi nak bejalan-jalan beraya pegi umah sedara mara, pegi ioi mall nak beraya jugak...nak pegi laut tapi tak dapat pegi sebab aturcara raya penuh padahal kena jaga baby...tak puas lagi nk makan kuih raye, kek coklat, lengkong, sumi dan sugus kat umah orang leh makan banyak-banyak sebab free...tak puas lagi minum air coklat febret aku yang ade jelly bulat-bulat sedap dikunyah nikmat terasa sejuk melegakan anakku yang tergantung di tekak nan satu...tak puas lagi nak muntah-muntah sebab pening kepala sakit badan main fun fair gile bab* hayun orang cam nak mati je rase...serik aku tak mau main fun fair lagi time-time raye...tak puas lagi nak main-main ngan budak kecik kesayangan ramai muhammad harith yang asik tanya aku nak ke mana tiap kali aku sarung tudung pastu sibuk nak ikut tapi aku tak bagi sebab aku nak pegi dating..mane bleh kacau maklong okeh...hahahaha..rindu gila budak kecik tu...huk3....tak puas lagi macam-macam sebab hati memang belum puas macam-macam tak dapat...nafsu-nafsi...iskkk

malas nak cite pasal raya...sangat tak best..tak yah tau kenapa sebab hanya aku dan yang tau je yang tauu...tak tauu tak pe...malashhh...

balik ni nak setelkan paper projek...banyak lagi tak siap tapi aku malas gile nak buat sebab malas memang sebati dengan aku yang pemalas nih...karang lah buat.........takde mood okeh..(-_-)

dalam kepala skarang dah plan nak balik cuti pesta cahaya..ada program menanti...cayang, wait for me! hahaha..

aku memang takde mood sangat-sangat...pegi kelas pun malas...muka pun cam tak siap...pakai bedak ala kadar sebab benci tengok jerawat hampeh cam si*l naik kat muka..dah aku beraya dengan muka tak lawa padahal cepupu cepapat aku cun-cun belaka...hampeh..

tata~










Thursday, September 17, 2009

sebelum pulang....

arinih sangat girang kerana esok akan pulang. sudah siap mengemas barang. mata tidak mahu terpejam dari tadi terbuntang-buntang. seronok punya pasal. bawak harapan-harapan indah. banyak btol harapan kubawak. tadi dapat kek coklat. spesel dari tg. malim untuk orang-orang kampung kusayang. macam banyak je kau nak bagi satu kampung. tima kasih encik hakeem sbab bg aku order kek walaupun sebenarnya takde tempahan kek. toce-toce. bagaimana esok nak bawak? nasib lah. jadi penguin pun jadi lah. apa nak buat.

di kesempatan ini saya baik sket cakap saya ingin memohon jutaan ampun dan maaf kepada semua kawan-kawan yang mengenali diri ini. tak kisahlah kalau aku tak kenal tp kau kenal aku. perasan gelemer je. huh. balik semula lah. di kesempatan ini saya ingin memohon jutaan ampun dan maaf kepada semu
a yang mengenali diri ini. mohon maaf atas segala kesalahan dan kesilapan. maaf atas keceluparan mulut ini kadang-kadang yang bleh jugak menghiris hati ayam yang mendengar. ayam pun nak kecik hati ngan aku heh. maafkan lah segala salah silap aku ye. mintak halal semuanya. zahir sahaja. batin agak-agak la. kalau rase-rase ade menyinggung batin kau ke. maaf la jugak. okeh.

sok akan berangkat pulang. tak sabo nak jumpa keluarga dan insan tersayang. ceh. pandai nak sayang-sayang ke. sayang lah. ingat aku tak laku ke. hahahahaha. okeh lah ye. hati tak sabo nak pulang. dah girang semacam dah ni. doakan perjalananku selamat pergi dan balik. baiklah. salam aidilfitri untuk semua. jumpa lagi. tata titi tutu..



'
''
'''
''''
'''
''
'

Wednesday, September 16, 2009

hari sebelum kamis...............

semalam hari malas aku. tapi arinih pulak hari mengantuk aku. sungguh-sungguh punye ngantuk arinih. sebab ape ngantuk? sebab aku tido lambat malam td. bukan malam lah. dah masuk pagi baru nak tido. buat ape? ntah lah. aku lupe. tapi serius, ngantuk gile. zzzZZZzzzZZzzzzzz......

kelas arinih
kol 8 pagi. ape? pkul 8? a'ah la. pkul 8 lah. dah lah mengantuk kelas pagi-pagi buta pulak. kalau takde kelas konpem aku masih lena. sure punyelah. set jam pkul 640 pagi. dah bunyik nih. rumet aku pun dah bangun nak siap-siap pegi sekolah. okeh. rilek. baru 640. sambung sikit lagi lah. pejam mata balik. 5 minit. alarm bunyik lagi. isyy. mengantuk lah. baru 645. tido sikit lagi. sikit je. janji. 5 minit lagi. 650 jam bunyik lagi. rumet aku pun dah siap dah. alaa. tak mau bangun. tak mau. tak mau. nak tido lagi. ah! tido aje lah. pkul 7. aku tsado lagi. dengar bunyik pintu bukak. ni konpem zati nih. yakin. sangat yakin. memang btol. die cuit ujung kaki aku "bangun lah...". "emmm..." suara kelat muka ketat je aku bg kat dia. ape daa.. tak bukak mate pun. aku tido lagi sikit. 706 baru betul-betul bangun. ye. betul la nih. kalau tak pasal minggu lepas aku saje-saje tido taknak bangun pegi kelas kol 8, memang arinih aku tak nak bangun jugak. tapi apakan daya. kena lah bangun. yang ni betul-betul bangun. capai tuala masuk toilet. dalam toilet pun mata pejam lagi. cerita seterusnya adalah cerita di bilik mandi. mandi lah. ape lagi.

pas
siap-siap. melangkah maju ke bus stop. beratur ikut peraturan. nak naik bas kan. ingat aku tak reti nak berperaturan ke? iskk..sampai kelas tak penuh lagi. banyak lagi kosong. cari tempat biasa. duduk. wah. bertambah kelatnye mata. sejuk ekon (aircond lah) arini. sejuk je mata aku nak bukak. tutup sikit lah. awal lagi nih. banyak la kau punya awal. kelas dah nak start dah nih. pas dr. rahman masuk. die cakap-cakap kejap. pastu presentation. ye. aku suka. amik kesempatan menutup mata. eh cam habis nyawa je. bukan lah. aku tido dalam kelas lah. cover-cover lah. tersengguk-sengguk. cam ayam. buruk gile. yakin tuh.

lepas kelas dr. rahman. kelas en. lah pulak. sampai kelas awal. belum pkul 10 dah sampai. awal gile. dah pasang niat dah. dalam bas lagi aku set. sempat tido nih. sempat. sempat. ye. aku tido. sungguh-sungguh punye tido. sampai en. lah dah masuk pun aku tido. orang present aku tido. duduk depan sekali. pun aku bleh tido. aku pedulik hape. aku nak tido lah. zzzZZZZzzzZzzzzzzz.... abis kelas. cepat-cepat balik umah. print keje rumah nak anta kat en. lah. eh cam budak sekolah je buat keje umah kan. takpe. perasan muda.

pegi sekolah
eh bukan kampus lah. ujan gerimis-gerimis. sampai sekolah (eh kampus lah) ujan lebat-lebat. ali menjadi perwiraku. siapa ali? ali lah. payung ali cafe kaler coklat aku. heh. berjasa payung nih. ali dan aku tumpangkan sorang classmate aku. jumpe dalam bas kan. kesian dia takde payung takkan nak bejalan dalam ujan. mane leh. nanti demam. aku yang budiman dan ali yang berjasa pun ajak kawan tu join sekali. join lah. macam besar sangat je ali kau. sudahnye dua-dua pun basah. betul-betul basah. ceh. nasib baik aku tak pakai ayu-ayu sopan santun lemah gemalai. nasib baik aku pakai bodo-bodo je tadi. sampai si suzi kate aku macam cikgu sebab pakai teropong arinih. mengantuk punye pasal. malas nak jadi rimau dah.

setel anta keje umah. aku
tros balik. ujan pun ujan lah. alang-alang dah basah. main air sekali lah. gile punya basah. basah sebasah-basahnye basah. sampai umah. pakai yang kering tuka yang basah. cik kaJuL dah memanggil aku. ye aku datang lah. sabar lah. landing time. teros zzzZZZZZZZZzzzzzzzzz. yang aku idam-idamkan. nikmat....


ini cik kaJuL lah.. katak JuLing...

'
'
'
'
'
'

Tuesday, September 15, 2009

Membawa harapan......

semalam ari senin. hari nih hari selasa. sok hari rabu. lusa plak kamis. kau tau. kamis menjadi pujaan hatiku minggu nih. puas aku menghitung hari. tau kenapa? cuba teka...... tak yah teka lah. meh aku bagitau. kamis jadi igauan sebab aku nak balik raya dah. nak balik raya kau. cuba kau bayangkan betapa syoknya perasaan balik raya tuh. lebih syok daripada balik kampung biasa tau. die punya feel tu lain macam sket. ade sikit girang-girang camtu. dalam kepala otak dah berangan macam-macam kau. sumpah tak tipu. i bet. kau balik kang kau tau lah.

ari ahad lepas adik aku call. si adibah gadis manis tujuh belas yang akan sambut besday pada raya ke-9 kelak. dok sibuk tanye bila aku nak balik. tepung dan gula dah menanti. nak buat kueh bulan resepi tradisi. cam best je cakap tradisi kan. kueh bulan tu bukan kueh bulan mata sepet makan tuh. kueh bulan umah aku dapat nama sebab die bentuk bulan sabit je. hahaha. senang tol maklong aku bg nama kan? pandai je.

raya taun ni best lain macam. sebab ape best? sebab ada baby baru seh. cousin aku telah melahirkan satu lagi umat muhammad ke muka bumi ini. baru seminggu puasa dia kuar dah. nak raya jugak lah tu. itu baby nama dia muhammad hadif. adik kepada muhammad harith yang suka cakap "dudud.. dudud.." tak hape makne pun aku tak tau. tak dapat beraya lah kau long...huhuhu. nampak gaye aku lah yang kena buat kueh, ketupats suma tu. tak de hal lah. aku kan terer.

cam biasa gak. tahun ni order kueh lagi kat encik hakeem. kalau sebut nama dia kena kasi panjang 'keeeeemmmm' tu. cam dr. rahman slalu cakap dulu. aku suka. hahahaha. taun ni order tiga jenis. tiga aku cakap kau. tiga jenis. total lima bekas. lima bekas kau. aiseh. syok mengorder. tp how come nak bawak balik nih??



dari kiri cepat jalan: mama carey mamamia (utk kekasih hati, ceh! blah la), kueh makmor aman damai (makngah punye) and my pebret one cik almond shortbread yang enak.



so u guys think kena memikulkah atau mengheretkah mengelekkah atau mengapa lagi cara kah untuk aku bawak harapan-harapan indah ni semua? dengan bagasi (nak naik flight kah ?) lainnya lagi. iskkk. aku sedang membayangkan rupaku masa nak naik bas lusa nanti. naik bas tg. malim ke kL. puduraya naik LRT go to bukit jalil. from bukit jalil ke JB bandarayaku paling best. JB nak ke kulai lah pulak. tu lah. sape soh tak beli tiket kulai. padan muka aku. konpem cam penguin terkedek-kedek. tak ape. anggap comel saje sudah. kan. kan.


kemalasan melanda.............................

Selamat siang. selamat...

hari ni hari malas. bangun dah lah lambat. dah bangun pun macam nak tido lagi. hari ni takde plan lain. satu-satunye plan hari ni nak pegi majlis berbuka puasa. majlis berbuka puasa U. cam best je bunyik kan. eh. AKU pun kena pegi ke. Nana, perlu ke aku pegi nih? pegi lah. tak mau lah. segan lah. aku banyak makan lah. Hisyyy. orang nak sedekah bulan yang berkat nih. buat cara berpada-pada lah sikit. kontrol makan. kontrol perut ye. jangan nak membina badan kat sane. okeh?

Eh. ada satu lagi plan. nak siapkan keje. artikel semantik yang nak kena submit minggu ni. ape? TAK SIAP LAGI? dah la. eh blom. eh dah. eh blom. eh. eh. ape punye pemalas daa AKU nih. Haihhh! baik. cuba jadi rajin. sedang cuba nih. percubaan pertama. tak caye?

'
'
'
'
'
'
sedang merajinkan diri

'
'
'
'
'
'

tetibe jadik malas balik. sebab ape malas? sebab ape? sebab jiwa dah tiada. tiada? ke mana? jiwa dah tak ada bersama. tak ada bersama? dah tuh ade ngan sape? sapekah? nak tau dengan sape? jiwa aku nih dah ade ngan orang-orang kat umah nuuuu....jiwa aku dah sibuk nak buat kueh raye dah nih. tgh sibuk nak nganyam ketupat dah ni. nak siapkan baju raye dah nih..aisehh.

aduyai. cepat btol mase berlalu. kalau orang cepat jalan cam lipas kudung. mase cepat kita cakap ape ar? encik lipas tolong jawab bleh? sebab encik lipas sangat rajin. kan. kan.

aku malas sangat dah nih. nanti balik nak mintak ubat lah. ubat rajin sekejap. ubat jiwa. ubat hati. ubat ubatan.

celamat hali laye lah. gua dah tak sabo nak cakap. kamis nak balik dah. hati dah gumbira dah. yabedabedu! okeh. tata. titi. tutu.




idamanku selalu



Hari nih kami sume pegi lepas mengidam. Pegi buke pose kat KFC. Yang jadi idaman selalu tu. Benda ni pun plan yang tak brape nak plan je. Mulanya sebab aku dok sibuk suruh si bengkak usus tu gunting kupon KFC kat paper. Orang dok edit assignment aku sibuk lah cari menda yang buleh isi perut. Kerjasama lah jugak kan.

Belek punya belek. Banyak gak kupon KFC kitorg rembat kat bilik akademik tuh. Punye lah teringin nak makan. Nak murah punye pasal. Padahal tak lah murah mane pun. Singgit dua hengget je beza. Jadi lah. Cuba bersyukur sikit kalau jadi orang tuh. Hisyyy.

Petang tadi. plan main-main kat kelas. Macam nak pegi. Macam tak. Aku pau si lipas kudung tuh. beriye aku pau die. Aku bergurau senda je sebenarnya. Kan best bergurau. Kan. Kan. Then abis kelas balik umah. Golek-golek kejap. On9 kejap. Dapat message kejap. Nana kata plan jadik. Baiklah. Ok lah. Siap-siap. Sedia menyerbu KFC. Idamanku selalu. Yeah!

Sampai sane. Punyelah ramai manusia. Aku ingat aku je yang mengidam. Sekali berbaris orang mengidam. Tapi tak sorang pun aku nampak yang besar perutnya. Mengidam amcam aku jugak lah kan. Bulan puasa ni lah nak makan yang bukan-bukan. Tak pe. KFC bukan bukan-bukan ok. Lame gak beratur. Dapat order time orang dah buka dah. Dapat je order. Apa lagi. Baham.

Makan. Makan. Makan.


Jemput makan....:)


Makan. makan. makan.


idamanku selalu.


Balik. Jadi penunggu pulak.


eh. eh.?



Lame nye nak dapat bas. At last. Naik cab. Sumbat lah cam ketupat sumenye dah. Tak kisah. Paling kesian si zati lah. Kau sume tak tau. Kami je yang tau. Isyy3.


Sampai umah. Rest. Rehat. Kenyang. Penat. Tima kasih.



Monday, September 14, 2009

Oh, No!!

Pada suatu hari kan. Kau sedang bersiap-siap lah nih kan. Nak kuar dating. Oh my God! Lama sudah tidak bertemu dengan jejaka yang sangat dicintahi dan dirindui. Bestnye kan. Kan. Kau bangun pagi dengan hati girang nih. Dah siap mandi kan. Pilih-pilih baju kan. Habis satu gobok kau kembur kan (kau tau gobok? Tau kembur?). Kau punyelah excited gile sangat excited excited semacam. Dah siap pakai baju cantek ayu sopan santun tutup aurat sume kan. Tibalah masa yang dinanti-nanti kan. Masa untuk mentacapkan mukamu. Dah cantek mau touch up lagi buat ape kan? Sikit aje lah. Bedak-bedak sikit. Kasik rincu-rincu sikit. Tu je lah kan. Tiba-tiba. Terpandang sesuatu yang sangat kau benci kalau buleh tak mau pandang langsung tapi kena pandang jugak sebab kau tengah pandang cermin bukannya cermin pandang belakang. JERAWAT!! Apekah malangnya. Nak berdating berjerawats lah pula. Betul dia parking kat tengah hidung kau. Mau menangis kau kan. Apesal ni? Apesal ni? Kenapa mesti kau keluar wahai menatangharams?????
Nak tau apesal? Hah ni la sebab.

DAHI
Kalau kau ada jerawat kat dahi, maybe sebab suhu badan kau melampau-lampau panasnye. Panas je. Cuba rasa kat dahi tu sikit. Panas tak? Tak pun sebab peredaran darah kau tak brape nak baik. Darah kejap laju kejap pelan. Kadang speeding. Tu yang berkecamuk tu. Tup-tup kuar sebijik kat dahi. Lagi satu, kalau ada jerawat kat dahi maybe sebab minda satu badan kau penat sangat. Dah penat kepala kau buat keje. Tak bleh handle dia kasi kuar satu kasi nampak betapa penatnya dia. Ingat kau je tau penat? Kepala otak pun stress tau. So, kasi rilek-rilek sikit kepala ngan badan tu. Tido awal, bangun pun awal ye. Jangan kau tido pukul 8 malam kau bangun sok tengahari pulak. Lebih-lebih pulak dia.

HIDUNG
Cuba tengok kat hidung kau pulak. Ada jerawat tak? Jerawat kat batang hidung memang membencikan. Dari jauh dah ade spotlight. Orang dah bleh nampak dah. Siap merah-merah pulak tu. Isyy.. kalau ada kuar spotlight tu, maybe sebab tulang belakang kau ada problem sket. Tak semestinya sakit tulang belakang tu. Mungkin ada sikit-sikit terkehel ke. Mane la tu kan. Kalau kuar sebiji kat hujung hidung tu mungkin sebab perut kau over panas. Mane taknye. Kau makan sumbat semua. Lagi-lagi time puase ni. Nafsu kau mesti over punye. Penat la perut kau nak keje. Silap-silap bleh bengkak usus (eh ada lagi?). Kesian dia.

DAGU

Kalau dagu ade lekuk memang cantek. Sikit lah. Dagu aku takde lekuk pun cantek jugak (tak tipulah). Tapi kalau ade jerawat kat dagu lain macam lah pulak kan. Panjang semacam je jadinya dagu tersebut. Tu maybe sebab kau punye buah pinggang ade problem sikit. Dia nak bagitau kau so die kasik buah dagu pulak. Kalau perempuan bahaya sikit. Jaga-jaga. Takut sebab period problem. Period problem tau la kan. Sape pompuan mesti tau lah. Kalau tak tau lom baligh lagi kot. Sistem kau pun mungkin ada masalah. Bahaya kak. Baik pegi check. Check check. Rock rock.


PIPI KIRI

Tengok pipi kanan licin. Tengok yang kiri pulak. Alamak. Banyaknye jerawats! Hah. Kalau pipi kiri kita
bermenatangharams itu maybe pasal hati kita. Ye aku tau hati kau tulus suci. Luhur murni. Aku tau tu. Tapi jerawat ni sebab fungsi hati kau tu. Tak berapa nak best la dia. Tak berapa nak merembes agaknya (kau tau tak merembes?). Pastu mungkin sebab ada masalah nak menyahtoksin dan buat darah. Bertoksik lah kau rupanya.

PIPI KANAN

Kalau pipi kanan pulak sebab paru-paru kau. Memang la kau suka makan sambal paru. Aku pun suka. Tapi kalau sakit paru-paru, ubatnya bukan makan sambal paru. Kena pegi check doktor jugak la kakak. Kasi scan ke. Cucuk ke. Ape ke. Hah. Baru tau.


PADA BADAN tak kisahla BELAKANG ke DEPAN ke

Hah. Ni yang tak best.
Muke sikin punye cun, licin cam pinggan pas cuci dengan axion. Putih melepak nih. Bangga btol jadi pakwe dia. Tapi skali tengok belakang badan. Fullamak. Aiseh. Tak jadi la nak pakai bikini pegi pantai. I segan u. Tak mau lah. Kalau jadik cam ni, cuba kau pikir. Kau senang tak nak lepas hajat? Lepas hajat kau tau tak? Bukan kau pegi kolam mane-mane kau baling duit pastu mintak hajat pape yang best-best. Tu bukan lepas hajat okeh. Syirik tuh nama dia. No good. Ok. Kalau kau punye belakang banyak ’cantek’ tu sebab kau sembelit. Tau tak. Kesian kau kan. Isyy3. Kau cuba lah makan banyak sayur ke. Minum air banyak ok. Lagi best kalau makan betik. Lancar je. Kasi nyah itu toksin. Blah la toksin. Benci lah.

Tapi kalau satu muka penuh dengan jerawat. Apa macam??


kepci!

hari nih nak pegi buke pose kat kepci! yeyeh! sediakan perut yang kosong...


ayam.....

ayam.....

ayam.....

ayam.....

ayam.....

ayam.....

ayam.....

sedapnye ayam goreng..............




Alamak…lupalah!



Kau semua mesti pernah ada jadi macam ni kan. Kau memang ingat sangat-sangat nak buat satu benda tu. Tapi bila sampai masa. Kau lupa. Aisey. Tah ape yang diingatnye pun tak tahulah.mesti frust kan. Dah plan ni, nak bawak kuih lapis pebret pegi kelas. Nak makan dalam kelas. Tapi masa kau masuk kelas je. Kau baru teringat kau tak ambik kuih tersebut dalam esbox (ice box lah). Jangan balik nanti ada orang makan sudahlah. Kempunan kau nanti. Kesian.


Tu tak ape lah sangat. Paling frust kalau kau lupa benda-benda penting. Lupa kunci letak kat mane. Beg duit mane peginye. Henpon cam ade dalam beg, rupenye tak ada. Baju yang dah tiga tahun tak pakai sekali nak pakai lupa letak kat mane. Frust tuh. Tapi baju dah tiga tahun tu tak lah penting sangat. Tah-tah dah tak muat.


Pastu time nak exam. Kau baca nota sungguh-sungguh ni. Tak tido malam menghafal. Ingat formula lah. Hafal data lah. Buat jalan kerja lah. Tersengguk-sengguk kau buat benda-benda tu. Sungguh-sungguh lah jugak walaupun dah last minute. Tapi bile kau nak pegi exam sok paginye. Dah la kau terlambat bangun. Kelam kabut mandi (tak berapa nak mandi pun sebenarnya). Time tu la kau try nak ingat balik menda yang dah kau hafal. Aisehh! Ape nih. Satu benda pun tak bleh ingat. Abis lah. Mati lah. Fail lah. Sadis.


Kau tahu tak apsal kau bleh jadi pelupa. Belum tua dah cam blur-blur dah tak berapa nak ingat mase depan. Maybe kalau kau recall balik something yang kau dah baca, contohnya nota-nota genting nak exam tu lah kan, kau boleh ingat jugak. Tapi kalau kau tak bleh ingat, mesti ade sebabnya.


Kau sebenarnya tak bagi tumpuan pun masa kau baca nota tu. Mane taknye, kau nak baca nota. Tapi dalam masa yang same kau dok main sms ngan pakwe kau. Layan perasaan sambil hafal nota sosiolinguistik yang banyaaakkk tuh. Mane lah nak masuk. Isyy...


Pastu kau tak guna pun ape maklumat yang kau dah baca tu. Contohnye kau dah baca resepi kek seksi aku yang senang tu. Tapi kau baca je. Tak try. Kan aku dah suruh try. Nanti kau lupa lah. Tak manenye nak ingat.


Then tengah kau dok nak mengingat ade je benda-benda nak ganggu. Rumet mengigau lah. Budak-budak main mercunlah. Kawan ajak karaoke lah, poco-poco lah. Bising. Tak bleh tumpu. Fed-up you!


Kau tensen. Macam mane kau nak ingat kalau kau tensen. Cuba kau cakap?


Kau tak sihat. Bila sakit kau baca ape pun tak ingat. Badan tak berapa baik. Tapi kau nak push otak kau hafal macam-macam. Mane bleh. Time sakit otak kau nak rehat lah. Dia pun tau penat tau.


Macam-macam benda yang bleh buat kau jadi pelupa atau nyanyuk tahap 1. lagi-lagi kalau buat stail kena paksa. Sorilah nak ingat. Ape nak buat? Kau kena lah ubah tabiat (aku jugak). Jangan lah esok nak masuk exam hari ni baru nak gali nota. Ape kes. Konpem hanyut. Tenggelam kau dalam nota-nota tu. Kepala kau sure bengkak je nanti (usus tak terlibat di sini ye). Then kau kena minatlah. Macam aku kate tadi. Kalau kena paksa sure tak mau punya. Pastu kalau kau nak mengapal nih, carilah port-port yang tenang je. Takdelah menyiksakan jiwa. Jiwa tenang senanglah kepala kau buat keje. Bleh la nak fahamkan benda yang tak berapa nak faham tu. Buleh? Same-same la try. Good.




Kek Coklat Moist Yang Paling Seksi

Bahan untuk Topping (peh! Yang ni paling tak tahan..menjilat jari seh!)
Butter
Serbuk koko
Susu manis
Milo
Sedikit air

Bahan A
1 ½ cawan tepung gandum
1 cawan serbuk koko
1 sudu teh soda bikarbonat
1 sudu teh baking powder

Bahan B

3 biji telur
1 ½ cawan gula
(pukul hingga kembang)

Bahan C
250 gram buttercup
1 cawan / 1tin susu cair
(masak butter atas dapur sehingga cair, dah suam baru masuk susu)

The Making of Kek Coklat yummy2!

Nak buatnye senang je….sangat senang…
Mula-mula kau ayakkan bahan A then asingkan. Pastu kau setel kan bahan C. Then masa tengah pukul kasi baik punya bahan B tu pulak, kau masukkan bahan A dan bahan C sikit-sikit. Selang seli la. Jangan pulak kau masuk sekali arung. Ada paham? Then, bile dah sebati kau masukkan la esen vanila. Agak-agak la. Jangan pulak sampai satu botol kau curah. Pastu kau masukkan lah dalam loyang cantek. Kau sapu sket la majerin dulu kat loyang tu. Biar tak lekat. Pastu kita kasi kukus itu adunan dalam sejam ke sejam setengah gitu. Pastu kalau nak tau da masak ke tak. Kau cucuk la sikit pakai lidi kat kek tu. Kalau dah masak kau tau la nanti. Ok? Bila sudah masak. Kau kuarkan la dari loyang tu. Takkan nak makan dalam tu pulak kan. Hah. Part ni yang best sekali. Masa untuk mencurahkan topping. Mesti mau punya lah. Ok? Ada berani? Good.

Cinta Nitrus



Langkahku makin panjang menuju arah itu
Aku pasti sana kaumenunggu
Biarpun lelah jiwaku ternampak olehmu
Aku pasti kau lebih tahu

Ku merenung dan merindu
Jelas untukmu kasih
Hanya untukmu

Yakin aku hampiri dirimu yang semakin jauh
Yakin kamu menanti diriku yang sering keliru
Kanku tuju dan disitu
Halakanlah aku

Resah yang makin hilang tinggalkan jejakku
Aku pasti mahumu begitu
Biar terkadang waktu takdir mencarimu
Aku pasti kaulah yang satu

Kau merenung dan merindu
Jelas untukku kasih
Hanya untukku

Yang kuinginkan adalah cinta

Carry You Home by James Blunt


Trouble is her only friend and he's back again
Makes her body older than it is
She says it's high time she went away
No one's got much to say in this town
Trouble is the only way is down
Down down

As strong as you were, tender you go
I'm watching you breathing for the last time
A song for your heart, but when it is quiet
I know what it means and I'll carry you home
I'll carry you home

If she had wings she would fly away
And another day God will give her some
Trouble is the only way is down
Down down

As strong as you were, tender you go
I'm watching you breathing for the last time
A song for your heart, but when it is quiet
I know what it means and I'll carry you home
I'll carry you home

And they were all born pretty in New York City tonight
And someone's little girl was taken from the world tonight
Under the Stars and Stripes
(x2)

As strong as you were, tender you go
I'm watching you breathing for the last time
A song for your heart, but when it is quiet
I know what it means and I'll carry you home
I'll carry you home

bergurau senda~


Hahahahahahahahaha. Semua orang suka kan kalau dapat gelak besar macam nih. Rase senangnye hidup. Syok je dapat bergurau senda. Aku usik kau. Kau usha aku.eh.perasan pulak. Bergurau je lah. Kan tajuk pun bergurau senda. Maka bergurau lah. Ketawa lah lagi. Hahahahahahaha. Ketawa la puas2. aku tak marah pun.

Aku nak cerita pasal bergurau senda. Bergurau ni bagus. Hati senang. Jiwa tenang. Tapi kalau orang dapat terima lah. Aku suke bergurau nih. Sape Suke gurau sane sini. Kalau balik umah memang abis satu kampung aku bergurau dengan (tertipu pulak). Tak mengapa. Aku tengah bergurau la ni.

Cuba kau bayangkan kalau kau hidup tak pernah bergurau. Apekah yang kau rase? Bosan giler seh. Serius bosan. Mesti ko rase cam nk mat* cepat je. Kalau tak kuat iman lah. Dengan kawan2 pun kau nak serius je. Cakap benda yang penting2 je. Alangkah bosan. Serius bosan++. Hambar dan tawar. Takde rase. Tak seronoknye lah hidup macam tu. Baik kau pergi terjun tingkat 9 ke. Tapi pastikan kau spare payung terjun. Kalau tak sia-sia je kepala kau meletup. Membazir je orang tua kau bayar zakat. (Jangan ambil serius. Bergurau)

Kau penat-penat belajar kat kelas (kononnya memberi tumpuan 100%. Sure 100%) bila balik umah kau jumpe rumet kau muke ketat je ape kau rase. Muka ketat dia cam mintak lempang 15 kali je kan. Kau nak ajak bercakap pun cam tak bleh blah. Apatah lagi kau nak ajak bergurau. Memang kena blah la kau. Si rumet kau pun satu. Apasal la dia tak nak buat amal sedekah senyum banyak-banyak kat kau ek? Kesian gile kau balik kelas penat-penat then kena duduk diam-diam dalam bilik sebab rumet buat muka ketat. Membencikan. Aku paling benci gak kalau camtu.

Kan best kalau balik-balik je. Ada yg sambut dengan muka manis. Takyah nak manis sangat la. Aku pun tak heran. At least kasi la sedekah senyum sikit2. pastu cakap-cakap dua tiga ayat. Sambil-sambil tu bleh gak gurau-gurau. tak ke harmoni je rasa.
Contohlah. Kalau nanti kau dah kerja. Dapat bos punyalah friendly (kata omputeh). Bergurau dengan pekerja-pekerja dia termasuklah kau sekali kan. Hari-hari keje gelak-gelak. Bukan kate keje tak serius. Tapi tgk time lah. Takde la kau nak stress. Asal balik umah je muka kelat. Mesti kau rasa best je nak pegi keje. Pegi keje dengan hati girang. Hari-hari kene OT pun tak pe (tapi mesti kena claim lah). Sebab kau rasa seronok keje kat situ. Best. Best.

Kalau kat kenduri kawin lagi best. Part makcik-makcik, pakcik-pakcik dok bergurau sakan (bukan bergurau senda lagi dah). Pastu nanti mesti ada yang melatah-latah punye lah. Kan seronok macam tu. Girang gumbira. Kata nak kawin. Buat keje kawin ni penat. Banyak benda nak kena buat. Tapi bila kita buat keje sambil bergurau senda, penat tu suma tak terasa dah. Sambil-sambil kopek bawang, goreng ayam, sambil berbual sambil bergurau (Tapi kalau ’termengumpat’ tu belakang citer lah). Barulah rasa seronoknya hidup bermasyarakat. Muafakat membawa berkat. Baiklah.

Tapi kan. Bergurau tu bergurau jugak. Ada gak la benda-benda yang tak bleh kau nak buat bergurau. Kang silap-silap kau ’terbuka’ awal plak bulan-bulan puasa ni sebab kena makan selipar saiz 8 ke 9 ke. Kenyang gak tu sampai sahur nanti. Hahahaha. Berguraulah.

a. Kau jangan bergurau stail cam nak menghina la pulak. Lagi-lagi kau mengata kat mak bapak orang ke. “Weh, mak ko apsal gemuk no? Aku tengok dah macam badak dah! Hahahahah” isyyy... Tak bleh camtu ok. No good.

b. Kau jangan nak main-main bab agama. Sensitif gila beb. Mana kau tau agama orang. Macam kau alim sangat je. “ Kau ni buncit makan ba alif ba ya ke? Haram tol lah kau nih!”. Nampaknya kau dah sedia nak buka puasa ngan selipar nih.

c. Si suami jangan lak dok gurau nak kawin lagi je ngan isteri. Senstif sangat-sangat tu. Kang ada yang kena masak sendiri, basuh baju sendiri, kemas umah sendiri, silap-silap tido sorang-sorang la pulak nanti. Haa.. tak tauu!

d. Kau gurau-gurau jugak. Tangan takyah la jalan sekali. “ Weh, aku rasa cam nak smash je perot kau ni! Bleh la!” pastu kau tumbuk perut member kau sekali. Ape punye kawan da. Tak pasal-pasal kawan tu bengkak usus kang. (eh. Bengkak usus??)

e. Ni biasa orang buat nih (aku pon same.hahahaha). kau jangan panggil orang cam binatang. Kau panggil kawan kau monyet ke. Beruk ke. Tapir ke. Tenuk ke. Kau kawan dengan sume-sume nih rupenye. Kesian.

f. Ni sensored. Kau jangan nak bergurau lucah lak. Kang kau plak kena cop kaki lucah. Kelucahan melampau.

So. Rajin-rajinlah bergurau. Bukan ape, bergurau senda ni membawa bahagia. Kalau kau tak caye, pegi bergurau sekarang!

mulakan...

senyumlah jika ia bisa merawat duka...